Το dragic της άρθρωσης του ισχίου είναι μια προοδευτική δυστροφική αποβιβαστική ασθένεια. Τις περισσότερες φορές αναπτύσσεται σε γήραση όταν πρόκειται για προκλητικούς παράγοντες - μεταδοτικές, μη φλεγμονώδεις ασθένειες, τραυματισμούς, γενετική θέση, καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης.
Το Coksartrose είναι ένα άλλο όνομα για την αρθρέωση της άρθρωσης του ισχίου, η θεραπεία της οποίας είναι πολύ περίπλοκη, μακρά, πρώτη συντηρητική και στη συνέχεια χειρουργική. Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι ο πόνος, η περιορισμένη κίνηση, στα μεταγενέστερα στάδια, υπάρχει συντόμευση του ασθενούς άκρου, η ατροφία των μυών του μηρού.
Ωστόσο, ο όρος αρθρίωση έχει καταργηθεί πρόσφατα και τώρα η ασθένεια αναφέρεται ως οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων. Στο παρελθόν, η αρθρίωση δεν θεωρήθηκε ως φλεγμονώδης διαδικασία, αλλά τώρα η φλεγμονή αναγνωρίζεται επίσης στην οστεοαρθρίτιδα. Όπως και σε ολόκληρη τη θεωρία της γήρανσης, οι Intelchines διαφοροποιούνται από διάφορες δομές χόνδρου και προκαλούν φλεγμονή. Και έτσι η αρθρέωση έχει φύγει τώρα τώρα, υπάρχει μόνο αρθρίωση.
Οι αιτίες της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του ισχίου
Η ίδια η ασθένεια δεν μεταφέρεται με κληρονομιά, αλλά τέτοια χαρακτηριστικά που προκαλούν την ανάπτυξή τους ως αδύναμο ιστό, διάφορες μεταβολικές διαταραχές και γενετικά χαρακτηριστικά της δομής του σκελετού μπορούν να μεταφερθούν σε παιδιά. Ως εκ τούτου, ο κίνδυνος οστεοαρθρίτιδας των αρθρώσεων παρουσία αυτής της νόσου αυξάνεται με τους επόμενους συγγενείς.
Ωστόσο, οι κύριες αιτίες για την εμφάνιση της αρθρίδας της άρθρωσης του ισχίου θεωρούνται η σχετική ανάπτυξη της νόσου:
- Η ασθένεια του Perte - παραβίαση της παροχής αίματος και διατροφής του κεφαλιού του μηρού και γενικά στην παιδική ηλικία, πιο συχνά στα αγόρια.
- Συγγενής τραυματισμός των χειλιών, δυσπλασία ισχίου.
- Τραυματισμοί - κάταγμα του μηρού, σφάλματα, κατάγματα της λεκάνης.
- Νέκρωση ισχίου.
- Φλεγμονώδεις, μολυσματικές διεργασίες - ρευματοειδής αρθρίτιδα, πυώδη αρθρίτιδα (διαβάστε τις αιτίες του πόνου στην άρθρωση του ισχίου).
Δεδομένου ότι η ασθένεια αναπτύσσεται αργά, μπορεί να είναι είτε ένα είτε διμερές. Παράγοντες που συμβάλλουν στην εμφάνιση οστεοαρθρίτιδας:
- Η παρουσία ταυτόχρονων ασθενειών της σπονδυλικής στήλης - σκολίωσης, της κύφωσης, της οστεοχονδρισμού κλπ., Των επίπεδων ποδιών, της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος (βλέπε συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος).
- Ορμονικές αλλαγές στο σώμα, κυκλοφορικές διαταραχές.
- Υπερβολική κοινή ρύπανση - αθλητισμός, σοβαρή σωματική εργασία, παχυσαρκία.
- Ένας τρόπος ζωής σε συνδυασμό με την παχυσαρκία.
- Ηλικία - Ο κίνδυνος οστεοαρθρίτιδας αυξάνεται σημαντικά σε μεγαλύτερη και γεροντική ηλικία.
Οι σημαντικότερες διαγνωστικές μέθοδοι είναι η MRI και η CT, η ακτινογραφία. Τα δεδομένα MRI παρέχουν μια ακριβέστερη εικόνα της κατάστασης του μαλακού ιστού και της παθολογίας CT των οστικών ιστών. Επίσης, λαμβάνονται υπόψη τα κλινικά σημεία και τα συμπτώματα της αρθρίσεως της άρθρωσης του ισχίου. Είναι πολύ σημαντικό όχι μόνο να καθιερωθεί η παρουσία της παθολογίας, αλλά και ο βαθμός οστεοαρθρίτιδας και η αιτία της εμφάνισής σας.
Εάν, για παράδειγμα, οι αλλαγές αναφέρονται στους εγγύς μηρούς στις εικόνες, αυτό είναι συνέπεια της νόσου PERTES. Εάν η γωνία του τραχήλου της μήτρας αυξάνεται και η ισοπέδωση της κοτύλης είναι αξιοσημείωτη-είναι αυτή η δυσπλασία της άρθρωσης του ισχίου. Μπορείτε επίσης να μάθετε για τους τραυματισμούς του X -Ray.
Συμπτώματα 1 2 3 βαθμοί Αρθογραφία της άρθρωσης του ισχίου
Τα κύρια συμπτώματα της αρθρίδας των αρθρώσεων ισχίου είναι τα εξής:
- Το πιο σημαντικό και σταθερό είναι σοβαρός, σταθερός πόνος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας, στον μηρό, στην άρθρωση του γόνατος, η οποία μερικές φορές ακτινοβολεί τον πόνο στο πόδι στην περιοχή της βουβωνικής χώρας.
- Σταθμός των απομάκρυνσης, περιορισμός της κοινής κινητικότητας.
- Περιορισμός της απαγωγής του προσβεβλημένου ποδιού στο πλάι.
- Σε σοβαρές περιπτώσεις, η ζημιά, ο τραυματισμός των συμμοριών, η μείωση του ποδιού, η ατροφία των μυών του μηρού.

1 βαθμός αρθρίτιδας της άρθρωσης του ισχίου:
Σε αυτό το στάδιο της νόσου, ένα άτομο βιώνει μόνο πόνο με και μετά από σωματική άσκηση, με μεγαλύτερη λειτουργία ή περπάτημα, ενώ κυρίως η ίδια η άρθρωση πονάει, πολύ σπάνια δίνει τον πόνο στον μηρό ή το γόνατο. Ταυτόχρονα, το πέρασμα σε ένα άτομο είναι κοινό, το chroma δεν παρατηρείται, οι μύες του ισχίου δεν είναι ενεργοποιημένοι. Κατά τη διάρκεια της διάγνωσης των εικόνων, παρατηρείται η ανάπτυξη των οστών που βρίσκονται στην εσωτερική και εξωτερική άκρη της κοτύλης, δεν παρατηρούνται άλλες παθολογικές διαταραχές στο λαιμό και το κεφάλι του μηριαίου οστού.
2 μοίρες αρθρώσεων:
Με την οστεοαρθρίτιδα του 2ου βαθμού της άρθρωσης του ισχίου, τα συμπτώματα γίνονται σημαντικά και ο πόνος παρέχει ήδη μια πιο σταθερή και έντονη φύση και με ειρήνη και όταν κινείται, δίνουν τόσο στην περιοχή της βουβωνικής χώρας όσο και στον μηρό. Ο ασθενής είναι ήδη σκασμένος στο φορτίο. Υπάρχει επίσης ένας περιορισμός του μηρού, ο όγκος των κινήσεων του ισχίου μειώνεται. Στις εικόνες, η στένωση του χάσματος από το μισό του κανόνα, η ανάπτυξη των οστών στο εξωτερικό και στην εσωτερική άκρη είναι το κεφάλι του κέρδους της κεφαλής του ισχίου, παραμορφώνεται και αλλάζει, οι άκρες του γίνονται άνισες.
3 βαθμοί αρθρώσεως της άρθρωσης του ισχίου:
Σε αυτό το στάδιο της νόσου, ο πόνος στη φύση είναι οδυνηρή, τόσο ημέρα όσο και νύχτα, γίνεται δύσκολο να μετακινηθεί ανεξάρτητα, οπότε το πόδι μειώνεται και το άτομο αναγκάζεται να κλίνει το σώμα όταν πηγαίνει στο άρρωστο πόδι. Το φορτίο στην κατεστραμμένη σύνδεση αυξάνεται από τη μετατόπιση της εστίασης. Αρκετές ανάπτυξη των οστών βρίσκονται σε εικόνες x, το κεφάλι του μηρού επεκτείνεται και το κοινό κενό μειώνεται σημαντικά.
Πώς αντιμετωπίζετε την οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του ισχίου;
Προκειμένου να αποφευχθεί η χειρουργική παρέμβαση, είναι πολύ σημαντικό να καθοριστεί η σωστή διάγνωση εγκαίρως, η οστεοαρθρίτιδα άλλων ασθενειών της μυοσκελετικής αρθρίτιδας και της θεραπείας, της θεραπείας, αλλά της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας της θεραπείας και της θεραπείας, αλλά της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας με τη θεραπεία και τη θεραπεία και τη θεραπεία και τη θεραπεία της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας με τη θεραπεία και τη θεραπεία και τη θεραπεία της θεραπείας και της θεραπείας και της θεραπείας με τη θεραπεία και τη θεραπεία και τη θεραπεία της θεραπείας και τη θεραπεία, αλλά τη θεραπεία και τη θεραπεία με τη θεραπεία και τη θεραπεία της θεραπείας. Τα μαζικά γυμνάσια, αλλά εκτελούνται μόνο με θεραπευτικά μασάζ, αλλά εκτελούνται μόνο από το θεραπευτικό μασάζ. Ορθοπεδικός.
- Η πρώτη εβδομάδα είναι μια απλή παρακετομήλη.
- Εάν δεν υπάρχει αντίκτυπο, τότε κάτω από το εξώφυλλο των αναστολέων αντλίας πρωτονίων (αλλά όχι της ομεπραζόλης, η καταστροφή του οστού κατά τη διάρκεια της μεγαλύτερης χρήσης βελτιώνει το NSAID (καλύτερο diclofenac ή κετορόλη σε μια μικρή δόση) ενώ καλύπτει τους αναστολείς της αντλίας πρωτονίων (αλλά όχι την ομεπραζόλη).
- Επιπλέον σε κάθε φάση των χονδροπροστατευτικών.
Ο συνδυασμός όλων των θεραπευτικών μέτρων θα πρέπει να λύσει πολλά προβλήματα ταυτόχρονα:
Μειώστε τον πόνο
Σήμερα υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία από διαφορετικά ΜΣΑΦ, όχι στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα που, αν και ανακουφίζουν τον πόνο, δεν επηρεάζουν την ανάπτυξη της νόσου, αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν τη διαδικασία καταστροφής ιστού χόνδρου. Έχουν ορισμένες σοβαρές παρενέργειες των οποίων η μακροχρόνια εισαγωγή είναι επίσης απαράδεκτη, καθώς τα προϊόντα αυτά επηρεάζουν τη σύνθεση πρωτοτογλυκανών, γεγονός που συμβάλλει στην αφυδάτωση του χόνδρου, ο οποίος μόνο επιδεινώνει την ασθένεια. Φυσικά, είναι απαράδεκτο να υπομείνει τον πόνο, αλλά οι ανακουφιστές του πόνου πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο υπό την επίβλεψη ενός γιατρού σε περιόδους σύσφιξης της νόσου.
Τα ΜΣΑΦ περιλαμβάνουν: κυτταροξίμπη, etricoxib, tekamen, nimetamine, nimetamine, κετοπροφαίνη -λυκίσκο, κετοπροφαίνη, ιβουπροφαίνη, diclofenac.
Τέτοια τοπικά δραστικά συστατικά για τη θεραπεία της αρθρητοποίησης παραμόρφωσης, καθώς οι αλοιφές θερμότητας δεν είναι φαρμακευτική αγωγή με έντονο θεραπευτικό αποτέλεσμα, αλλά μειώνουν τον πόνο που δρα ως αποσπασματικό φάρμακο και εν μέρει ανακουφίζει τα μυϊκά πράγματα.
Προσφέρετε την καλύτερη διατροφή για χόνδρο και ενεργοποιήστε την κυκλοφορία του αίματος
Τα χονδροπροστατευτικά όπως η γλυκοζαμίνη και η θειική χονδροϊτίνη είναι σημαντικά φάρμακα που μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση του χόνδρου, αλλά μόνο στα αρχικά στάδια της νόσου. Μια πλήρης περιγραφή αυτών των φαρμάκων σε δισκία, ενέσεις, κρέμες, με μέσες τιμές και μαθήματα θεραπείας στο άρθρο της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος. Για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος συνιστάται συνήθως για τον συνιστώμενο αγγειοδιασταλτικό σχηματισμό - τινάρανες, πεντοξυφιλίνη, νικοτινικό ξανθινόλη.
Τα μυϊκά χαλαρωτικά μπορούν να συνταγογραφηθούν μόνο σύμφωνα με αυστηρές πληροφορίες - εργαλεία που συμβάλλουν σε χαλαρωτικούς μύες όπως η θυζανίνη και η χλωροσόνη υδροχλωρικής. Η χρήση τους μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα και η χαλάρωση των μυών, αφενός, είναι αρνητική, βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, αλλά από την άλλη πλευρά, κράμπες και μυϊκή ένταση - υπάρχει προστατευτική αντίδραση του σώματος και η απομάκρυνση μπορεί να επιταχύνει μόνο την καταστροφή του αρθρώματος.
Ενδο -βραχυπρόθεσμες ενέσεις
Οι ενέσεις από ορμονικά φάρμακα διεξάγονται μόνο με αρθρίτιδα, δηλαδή τη συσσώρευση υγρού στην κοιλότητα της άρθρωσης. Μία φορά και όχι περισσότερο από τρεις φορές το χρόνο (μεθυλπρενισολόνη, οξική υδροκορτιζόνη). Τα ορμονικά φάρμακα ανακουφίζουν τον πόνο και τη φλεγμονή, αλλά έχουν έντονο ανοσοκατασταλτικό αποτέλεσμα και η χρήση τους δεν είναι πάντα δικαιολογημένη. Είναι περισσότερο για ενέσεις στο μηρό με χονδροπροστατευτικά-χονδροϊτίνη θειική, 5-15 μεθόδους 2-3 φορές το χρόνο. Εμφανίζονται επίσης ενέσεις υαλουρονικού οξέος - αυτή είναι τεχνητή λίπανση για τις αρθρώσεις.
Φυσιοθεραπευτική θεραπεία
Η γνώμη των γιατρών σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτών των διαδικασιών χωρίζεται σε υποστηρικτές και αντιπάλους, μερικοί θεωρούν ότι η συμμετοχή τους, άλλοι δεν έχουν νόημα. Η θεραπεία με λέιζερ, η θεραπεία με μαγνητολάσες και έχει νόημα εάν η αρθρέωση της άρθρωσης του ισχίου δεν καθορίζει τις υπόλοιπες διαδικασίες που απαιτούνται για τη θεραπεία αυτής της νόσου, καθώς η άρθρωση του ισχίου είναι η άρθρωση με βαθιά εμφάνιση και πολλές τέτοιες διαδικασίες είναι απλώς ανίκανοι να επιτύχουν το στόχο και να έχουν χρόνο, να επιδεινώσουν και ενδεχομένως να έχουν κεφάλαια για τον ασθενή.
Επαγγελματικό μασάζ, πιάτο ισχίου (έλξη υλικού), χειρωνακτική θεραπεία, ασκήσεις φυσιοθεραπείας, αυτά τα μέτρα θεραπείας είναι πολύ χρήσιμα στην πολύπλοκη θεραπεία της νόσου. Συμβάλλουν στην ενίσχυση των μυών που περιβάλλουν την άρθρωση, αυξάνουν την κινητικότητα και, με έναν ικανό συνδυασμό με τη θεραπεία με τα ναρκωτικά, το κεφάλι του κεφαλιού στο κεφάλι του κεφαλιού και τη μείωση του κεφαλιού στο κεφάλι του κεφαλιού και το κεφάλι του κεφαλιού του κεφαλιού. Αυτό ισχύει ιδίως για ασκήσεις φυσιοθεραπείας, χωρίς την αρμόδια επιλογή και την τακτική εκτέλεση εκτός των παροξυσμών είναι αδύνατο να επιτευχθεί μια πραγματική βελτίωση στην κατάσταση του ασθενούς.
Εάν ο ασθενής πάσχει από υπέρβαρο, μια δίαιτα μπορεί φυσικά να βοηθήσει στη μείωση του φορτίου στην οδυνηρή άρθρωση, αλλά δεν έχει ανεξάρτητο θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οι γιατροί συνιστούν επίσης τη χρήση μπαστούνια ή πατερίτσες ανάλογα με την απομείωση της κοινής λειτουργίας.
Με την οστεοαρθρίτιδα του 3ου βαθμού, οι γιατροί επιμένουν πάντα στη χειρουργική επέμβαση, αφού η καταστραφεί άρθρωση μπορεί να αποκατασταθεί μόνο με την αντικατάσταση μιας ενδοπροστασίας. Σύμφωνα με το πιστοποιητικό, χρησιμοποιείται μια πρόθεση δύο αιχμών, η οποία αντικαθιστά τόσο το κεφάλι όσο και την κοίλη ή την ίδια πισίνα, η οποία αλλάζει μόνο το κεφάλι του μηρού χωρίς την κοίλη αίθουσα.
Τέτοιες λειτουργίες διεξάγονται αρκετά συχνά σήμερα, μόνο μετά από μια διεξοδική εξέταση, υπό προγραμματισμένο τρόπο υπό γενική αναισθησία. Προσφέρουν μια πλήρη αποκατάσταση των λειτουργιών του ισχίου με την ικανή και διεξοδική απόδοση όλων των μετεγχειρητικών μέτρων - την περίοδο αντιμικροβιακής αντιβιοτικής και την περίοδο αποκατάστασης για περίπου έξι μήνες. Τέτοιες προθέσεις για την άρθρωση του ισχίου διαρκούν έως και 20 χρόνια που πρέπει να τα αντικαταστήσουν.